De kusten van Catalonië zijn populair als vakantiebestemming, zeker de Costa Brava en de Costa Daurada. Maar de regio kent ook nog genoeg plekjes aan zee, die niet bekend zijn bij het grote publiek. Neem bijvoorbeeld Terres de L’Ebre, waar steeds meer Catalaanse locals komen voor rust, avontuur en authentieke ervaringen. De Nederlandse Annebeth Vis die al jaren in Barcelona woont, ging een lang weekend samen met haar gezin.

De Ebrodelta

Kilometers wetland, uitgestrekte lagunes en rijstvelden die in deze tijd van het jaar de eerste groene sprieten vertonen, trekken zowel links als rechts aan ons voorbij. We rijden over een smalle weg door het vlakke Ebrolandschap richting Amposta, het stadje dat bekend staat als de toegangspoort tot de Ebrodelta. Deze rivierdelta vormt het hart van Terres de L’Ebre. Hier mondt de rivier de Ebro, met 925 kilometer de langste rivier die volledig in Spanje ligt, uit in zee. We arriveren bij MónNatura, het natuur- en bezoekerscentrum waar we meer gaan leren over de unieke ecosystemen van de delta. We maken kennis met de traditionele rijstteelt, de zoutwinning en de visserij, die al eeuwenlang een belangrijke rol spelen in dit gebied. Het centrum is opgezet als een interactief openluchtmuseum. We hebben net een tochtje gemaakt met een van de zogenoemde ‘barques de perchar’, lange houten boten die hier traditioneel voor de visvangst gebruikt werden, als onze aandacht wordt getrokken door een tribune flamingo’s die overvliegt. Even later zien we er nog veel meer als we vanaf het speciale uitkijkpunt met een verrekijker rondkijken. De lagune La Tancada waar MónNatura aan grenst is het deel van de delta met de hoogste concentratie flamingo’s. Je kunt ze hier het hele jaar door spotten.

Fietsen

Het zijn niet de enige vogels die je hier tegenkomt, de omgeving is een paradijs voor vogelliefhebbers, die graag gewapend met verrekijker op de fiets op pad gaan. Het lijkt ons een goed plan. Na een lunch – bestaande uit rijst afkomstig uit de Ebrodelta met paling en artisjokken – ontmoeten we de lokale gids Juan achter het restaurant Estanyet – Casa de la Fusta. Hij fietst met ons de lagune L’Encanyissada rond. Ondanks het vlakke landschap geen gemakkelijke tocht, want een deel van de 14 kilometer lange route hebben we wind tegen.

Onderweg komen we nagenoeg geen mens tegen, maar spotten we wel verschillende meeuwensoorten, steltkluten en zwarte ibissen. Ineens doemt voor ons een dorp op, dat me doet denken aan Andalusië vanwege de kalkwitte huizen. Poble Nou del Delta werd in de jaren vijftig van de twintigste eeuw gebouwd als landbouwkolonie onder de naam Villafranco del Delta. 97 agrariërsgezinnen werden hier gehuisvest. In 2003 werd de naam van het dorp veranderd in Poblenou del Delta, om de historische band met dictator Franco te doorbreken. Tegenwoordig is dit witte dorp een populaire uitvalsbasis voor bezoekers die de delta willen ontdekken. Het blijkt de perfecte plek voor een drankje om even uit te rusten.

Ulldecona

Dat Terres Ebre meer is dan alleen de indrukwekkende delta, ontdekken we tijdens bezoek aan de prehistorische rotstekeningen bij de Ermita de la Pietat in Ulldecona. Door een heuvelachtig landschap rijden we langs honderden eeuwenoude olijfbomen naar boven tot we een schilderachtige witte kapel bereiken. Gids Agustín staat ons al op te wachten bij de bar. Die is vandaag gesloten, maar in het weekend zit het hier vol, vertelt Agustín, die zelf ook jaren de bar heeft uitgebaat. Dat kunnen we ons goed voorstellen, want het terras biedt een fantastisch uitzicht over de omgeving en de kust.

Hij neemt ons mee naar de achtduizend jaar oude tekeningen die hier in de buurt werden gevonden. De rotsschilderingen zijn Unesco Werelderfgoed en alleen te bezoeken met gids. We moeten goed kijken om ze te zien, want de tekeningen zijn slechts een paar centimeter groot. Agustín legt uit dat we waarschijnlijk kijken naar een jachttafereel. In totaal zijn er op negen verschillende locaties tekeningen gevonden. Het is niet alleen fascinerend dat die duizenden jaren overleefd hebben, maar ook dat onze voorouders in die tijd blijkbaar al verhalen vertelden door middel van tekeningen.

Op de terugweg besluiten we ook de Ermita de la Pietat nog snel een bezoekje te brengen. Het kerkje is gewijd aan de Heilige Maria van de Genade. Hier komen hele andere verhalen tot leven: een zijvertrek van de kapel hangt vol met geschenken van de kerkgangers aan de Heilige Maria. Er zijn talloze oude ingelijste foto’s van dorpsbewoners bij, nepbloemen, brieven, maar ook complete doopjurken en zelfs twee afgeknipte haarvlechten. “Als dank voor bijvoorbeeld genezing van een ziekte”, legt Agustín uit. We kijken onze ogen uit.

Wateractiviteiten

Van de bergen weer terug naar het water. Kajakken op de Ebro-rivier, zeilen op de Middellandse Zee, de mogelijkheden voor waterratten zijn eindeloos. Wij gaan waterfietsen met Joan, directeur van de zeilschool Més Mar in Sant Carles de la Ràpita. Zijn vader was visser en de zee zit in zijn bloed. Alweer jaren geleden begon hij hier een zeilschool. De hydrofoil waterfietsen zijn even wennen, maar niet veel later fietsen we met gemak achter hem aan door de vissershaven, de zee op en langs de pier vol zeemeeuwen. We trappen verder naar de mosselkwekerijen, waar Joan de mosselen voor de foto uit het water vist. Het is net een fietstour, maar dan anders.

Zee-amandel

Nog zo’n vissersdorp in de streek Terres de L’Ebre is L’Ametlla de Mar, ten noorden van het deltagebied. Ook hier varen de vissers dagelijks uit. Een moderne boot neemt mensen mee op pad naar de tonijnkwekerijen op zee. Daar kun je zwemmen tussen de metersgrote tonijnvissen. We maken een wandeling door het dorp, dat letterlijk vertaald Zee-amandel heet. Ooit stonden er amandelbomen op de rotsen van La Cala de l’Ametlla, die de baai bezaaiden met amandelen. Ametlla blijkt een gezellig stadje met een wirwar van straatjes, een authentieke haven en verrassende streetart werken. Sommige zijn zó vers, dat de mobiele platformliften die gebruikt zijn om ze te vervaardigen, er nog staan. Bijvoorbeeld bij een indrukwekkende muurschildering van een oudere vrouw gehuld in vissersnetten, met op de voorgrond een zeemeeuw. Het kunstwerk is een prachtige ode aan de maritieme ziel van Ametlla.

Even buiten Ametlla blijken bovendien prachtige baaien te liggen. Wij gaan naar de Cala Sant Jordi, maar Cala Forn en Cala Vidre zijn net zo idyllisch. Ondanks dat het weer meezit, zijn er maar weinig strandgangers te vinden. Maar we komen niet om te zonnebaden, maar voor het onderwaterleven. In een wetsuit gaan we met Eli van duikschool Plàncton Diving snorkelen voor de kust. ‘Mensen gaan duiken in Australië, maar weten niet wat voor ecosysteem we hier hebben’, aldus Eli. We geven haar gelijk. Er valt hier nog zoveel te ontdekken. De Ebrodelta is de ideale bestemming voor waterliefhebbers, vogelfanaten en rustzoekers, zo hebben we de afgelopen dagen ontdekt. Wij kijken al uit naar ons volgende bezoek.

Praktische informatie

• MónNatura is een centrum waar je meer leert over de Ebrodelta. Het centrum is opgezet als een soort openluchtmuseum. Het is gevestigd in Amposta.
• De rotsschilderingen in Ulldecona kun je enkel onder begeleiding van een gids bezoeken. Hier vind je meer informatie.
• Onze waterfietstour met gids deden we bij Més Mar in Sant Carles de la Rápita. Hier kun je ook terecht als je wil zeilen, suppen of kajakken.
• Met tonijn zwemmen in zee, kan via Tuna Tour in de haven van Ametllà de Mar.
• Bij Plàncton Diving in Les Tres Cales (Ametllà de Mar) kun je leren duiken of een snorkelexcursie boeken.

Overnachten

Wij verbleven op camping Estanyet in Les Cases d’Alcanar, een kleinschalige camping aan zee ten zuiden van de Ebrodelta.

Restaurants

In Amposta aten we midden in de Ebrodelta bij Estany Estany Casa de la Fusta een heerlijk menu, dat bestond uit exostische visgerechtjes vooraf en een heerlijk rijstgerecht met paling en inktvis als hoofdgerecht.

In L’Ametlla de Mar genoten we van een fantastische fideuà bij restaurant La Serra. Fideuà is vergelijkbaar met paella, maar wordt niet met rijst bereid, maar met pasta, een soort vermicelli.

In L’Ampolla, het stadje dat bekend staat als poort naar de Ebrodelta, ontdekten we restaurant Can Piñana. Een aanrader voor allerlei soorten visgerechten, van calamares tot fruits de mère en heerlijke rijstgerechten met vis.