Benieuwd hoe het is om alles in Nederland achter te laten en te verhuizen naar Spanje voor de liefde? Wij vroegen het Lisa, Michael en Eline. Deze enamorados durfden het aan en genieten nu volop van het leven in Spanje.

Eline: Ik ben opgegroeid in Gelderland, ik ben 44 jaar en woon sinds 2007 in Valencia. Hier werk ik als officiële stadsgids en geef allerlei rondleidingen in het Nederlands, Duits en Engels.

Lisa: Ik ben 26 jaar, opgegroeid in Horst, Limburg en sinds november 2016 woon ik in Madrid. Ik ben werkzaam als sales manager bij een multinational.

Michael: Ik ben 47 jaar en woon in Tarragona, La Mora. In Nederland was ik zelfstandig ondernemer, hier in Spanje ben ik project manager bij PTW Shipyard.

Hoe heb jij je liefde leren kennen?
Eline: In 1997 studeerde ik een tijd in Duitsland waar ik mijn huidige man leerde kennen. Ik studeerde met mensen uit allerlei landen en dus ook een jongen uit Spanje. Hij vond dat we maar eens uit moesten gaan in Heidelberg, veel spannender dan het slaperige Heilbronn. Er is een bekend liedje, ‘Ich hab mein Herz in Heidelberg verloren’, en zo was het precies!

Lisa: Wij hebben elkaar leren kennen bij het festival Masters of Hardcore in Den Bosch. Hier hebben wij de hele nacht samen opgetrokken maar na het festival scheidden onze wegen. Gelukkig had hij mijn telefoonnummer. Na 6 weken contact via social media, kwam hij een week op vakantie naar Nederland. Sindsdien zijn we een stel.

Michael: We hebben elkaar leren kennen op de lagere school, 37 jaar geleden. Zij was mijn jeugdliefde.Toen we 15 waren zijn wij elk onze eigen weg gegaan. Ik had familie in Nederland, zij is met haar kinderen naar Spanje vertrokken. 2 jaar geleden kwam ze mij opzoeken terwijl ik een klus in Frankrijk had. Toen sloeg de vonk weer over.

Wat was de reden dat jij naar Spanje vertrok, en hij/zij niet naar Nederland?
Eline: Toen we klaar waren met onze studie moesten we een land kiezen om in te gaan wonen. Hij sprak geen Nederlands en we spraken beiden Duits. Het Nederlandse klimaat en het leven in ons kleine land lokten niet. Het leek me ook wel spannend om in het land waar hij was opgegroeid te gaan wonen. Ik vind het altijd fantastisch om nieuwe landen en culturen te leren kennen! Ik sprak alleen geen Spaans. Tijdens onze jaren in Duitsland begon ik met Spaanse les. Toen mijn man een baan vond in Valencia, zijn we ervoor gegaan.

Lisa: Mijn vriend beheerst het Nederlands niet goed en is ook nog aan het studeren. Ik spreek al aardig wat Spaans. Hij studeert ook nog recht en met het Spaans recht heb je minder mogelijkheden in Nederland. Daarnaast denk ik dat ik beter op mijn plek ben in Spanje dan mijn vriend in Nederland, vanwege het weer en vooral de mani
er waarop hier geleefd wordt. In Spanje is er minder stress en is het meer genieten.
Michael: Ik ben altijd al in het buitenland werkzaam geweest. Zij had hier reeds een vaste baan en ik had vrij snel klanten en werk gevonden, dus de keuze viel al gauw op Spanje.

Had je moeite met de taal in het begin?
Eline: Het leek mij goed om mezelf eerst onder te dompelen in de taal. Ik verbleef 3 weken in Costa Rica bij een gastgezin en in Valencia ben ik daarna nog een paar maanden naar een talenschool gegaan. Vooral vocabulaire mis ik nog steeds, maar het is natuurlijk het best om veel te leren van/te praten met de Spanjaarden!

Lisa: Google Translate was in het begin mijn beste vriend. Ik had gelukkig al een basisniveau Spaans door mijn reis in Zuid-Amerika, maar dat Spaans is heel anders. Ik heb het geluk dat wij altijd in het Spaans met elkaar gesproken hebben, waardoor mijn niveau snel omhoog ging. Soms vind ik het wel lastig dat ik niet precies kan uitdrukken wat ik wil zeggen.

Michael: Ik doe mijn best. Maar ik werk veel met Nederlanders, dus dat scheelt. Met Spanjaarden praat ik standaard Engels.

Wat zijn de grootste cultuurverschillen?
Eline: Het leven speelt zich vooral buiten je eigen huisdeur af, mensen komen bijna nooit bij jou thuis wat drinken of eten. Meestal spreek je ergens af. Ook komen Valencianen pas later op gang, de winkels zijn elke dag tot minstens 21 uur open.

Lisa: De tijd dat we gaan eten. Ze eten hier 21.00/22.00 uur, maar daar hebben we een beetje een middenweg in gevonden. We eten nu rond 20.00 uur. Verder leven mensen hier veel minder met een agenda. Ik vind het heerlijk dat als je hier aan iemand vraagt om af te spreken, ze niet eerst in hun agenda hoeven te kijken.

Michael: Ik denk toch wel een bepaalde laksheid die hier in Spanje heerst. Ze zeggen hier niet voor niks: mañana mañana.

Wat is het meest verrassende wat je tot nu toe hebt meegemaakt in Spanje?
Eline: Vele Spanjaarden nemen uitgebreid de tijd voor het almuerzo, een soort tweede ontbijt, en de lunch. Op bepaalde tijden kan er dan niet afgesproken worden, ook al is er wellicht geld te verdienen. Dat schiet niet altijd op en soms frustreert het, maar tegelijkertijd weet ik ook dat die relaxte manier van leven ook deel is van de cultuur waar je mee leert omgaan.

Lisa: Dat was toen ik bij mijn vorige baan op de eerste dag mijn collega leerde kennen. Wij deden samen een cursus, zij was ook Nederlands en ze kwam mij heel bekend voor. Al snel bleek ze bij mij op de middelbare school te hebben gezeten in Horst. El mundo es un pañuelo, zoals ze in Spanje zeggen, de wereld is klein.

Michael: Het integreren was misschien niet verrassend, maar wel opvallend. De Spanjaarden accepteren je snel en proberen je waar dat kan altijd te helpen.

Waarin zijn de Spaanse mannen/vrouwen anders dan de Nederlandse mannen en vrouwen?
Eline: Mijn man vindt het lastig om te plannen. Alles wordt besloten per dag/week en ook meer op het gevoel en waar je op een bepaald moment zin in hebt. Daar word ik soms wat boos over, want zo werkt het natuurlijk niet altijd, maar dan bedenk ik me hoe het zou zijn in Nederland met een baan op kantoor en een agenda met privéafspraken. Dat kan ik me dan stiekem weer niet voorstellen, haha.

Lisa: Ik vind mijn vriend veel attenter, spontaner en hij kan beter over zijn gevoelens praten dan Nederlandse mannen. Ook heb ik het idee dat mannen hier beter hun best doen om het vrouwelijk brein te begrijpen (wat onmogelijk is natuurlijk). Daarnaast heb ik het idee dat Spaanse mannen meer praten dan Nederlandse mannen.

Michael: Ik denk dat het belangrijkste verschil is dat de Spaanse mannen meer macho zijn dan de Nederlandse. Natuurlijk is niet iedereen dat, maar wel grotendeels.

Denk je er ooit over om terug te gaan?
Eline: Voorlopig zeker niet. Valencia is een fantastische stad en mijn baan is ook 100% aan de stad verbonden. Fantastisch vind ik het, want als stadsgids staan wijnproeverijen en paella-kooklessen geregeld op mijn werkplan. 25 jaar geleden had ik mij absoluut niet kunnen voorstellen om in Spanje te wonen, maar soms moet je je hart achterna gaan. Mijn Spanjaard en Spanje waren de sprong in het diepe meer dan waard!

Lisa: Mijn vriend en ik hebben het er wel eens over om naar Nederland te gaan, maar ik denk niet dat dat snel zal gebeuren. Natuurlijk mis ik mijn familie en vrienden wel, maar Madrid is gelukkig niet zo ver weg. Ik maak mij soms wel zorgen over de toekomst op professioneel vlak. Ik heb gestudeerd voor maatschappelijk werker. Hierin vind je niet snel een baan en als je er al één vindt, verdien je €900 per maand. Ik wil in de toekomst graag iets doen wat ik leuk vind en wat ook redelijk verdient.

Michael: Zeg nooit nooit, maar op dit moment is dat zeker niet het plan.