Soms heb je gewoon zin in een kort uitje in de natuur, zonder daarvoor ver te moeten rijden of ingewikkelde plannen en rugzakken te moeten maken. Ik ontdekte dat er op een kwartiertje rijden van thuis, in Torrelodones, verschillende routes naar een waterval leiden die ik nog niet kende.
De Cascada del Covacho van het riviertje Arroyo de Peña Herrera ligt in de Serranía de Hoyo de Manzanares, een gebergte dat bereikbaar is vanuit het dorp met dezelfde naam en de gemeentes Villalba en Moralzarzal ten noordwesten van Madrid. Op één piek van de Serranía, de Canto del Pico, prijkt een statig granieten palacio, ooit Franco’s bezit, nu een omstreden ruïne.
Vanuit ons dorp lijkt de Serranía ruig en onherbergzaam, bestaande uit afgeronde hompen graniet, dreigend als het weer slecht is, en schroeierig als de zon erop schijnt. Hier en daar een flard vegetatie die zich vastklampt in spleten en barsten van het gebroken gesteente. Gieren en haviken die erboven zweven voorspellen weinig goeds.
Granieten Indiaan
Het kwam dus als een verrassing dat daar lieflijke plekjes zijn waar je met je voeten in ondiep kristalhelder water kan plonsen en je handdoek kan spreiden op een mooie vlakke steen. We parkeren op een verzorgde parking met avontuurlijke speeltuin bovenaan de wijk La Berzosa, gemakkelijk bereikbaar vanop de A6. Vandaar wandel je direct het park binnen, deel van het beschermde Parque Regional de la Cuenca Alta del Manzanares. Zoals overal in het gebied van de Sierra, doet de heerlijk zoete geur van de jarales (zonneroos) en encinares (steeneik), thijm en rozemarijn, je direct je dagelijkse beslommeringen vergeten. We wandelden een goed uur door op paden door onregelmatig terrein en met zicht op verschillende vormen in de bergflanken, zoals een grote zittende Indiaan. Af en toe is het klauteren over een stuk graniet. Op een bepaald punt moeten we een beek doorwaden. Een paar teenslippers komen van pas, want 100 meter verder bereik je een meer open plek met de rivier en verschillende ondiepe plonsbaden. Op blote voeten volg ik de rivier stroomopwaarts, in de richting van het geklater van de Cascado del Covacho. Het geluid en het zicht van de waterval brengen direct verkoeling.
De omgeving leent zich tot klauteren en verkennen, luieren in de zon of schaduw, gezellig een bocadillo eten, een boek lezen of gewoon een beetje wegdutten. Na een verkwikkende pauze keren we terug via een ander pad. We geraken even het spoor kwijt, maar dankzij verschillende oriëntatiepunten in het granieten landschap, zoals de Canto del Pico en de Indiaan, geraken we zonder kleerscheuren of uitdrogingsverschijnselen terug in de bewoonde wereld.
Het graniet waaruit de Serranía bestaat en ook de meer bekende Pedriza, werd gevormd uit magma tijdens het tijdperk van het Carboon. Toen dreven twee enorme continenten (Gondwana en Laurussia) naar elkaar toe, om samen te smelten in het reusachtige Pangaea. Deze ‘botsing’, of gebergtevorming, is bij geologen bekend als de Hercynische orogenese. Spanje bevond zich als een klein blokje aan de rand van Gondwana, en werd samen met andere kleinere continentjes tussen beide reuzen geperst en verwrongen. Door de spanning smolt het gesteente en tot vorming van magma. Als zulke gesmolten massa daarna weer afkoelt, wat meestal heel traag gaat, vormen zich grote kristallen. Deze geven graniet z’n korrelige textuur, en ook z’n naam.
Kathelijne Bonne is geologe en woont sinds 2012 met haar gezin in Torrelodones, Madrid. Samen reizen ze graag door het binnenland van Spanje, om de prachtige natuur en minder bekende stadjes te verkennen. Eerder woonde Kathelijne in Granada, Napels en Leeds, en ze reisde vaak naar Afrika.
Meer lezen?
Alles waar Spanje om bekendstaat, vind je in Sevilla, om precies te zijn in de zigeunerwijk Triana. Flamencozangeres Rosario La Tremendita leidt ons door haar geboortewijk, de broedplaats van de flamenco, en we gaan op bedevaart naar El Rocío.
Kathelijne tipt: het Juratijdperk en Spaanse kersen
Elke Spanjaard weet dat de beste Spaanse kersen, namelijk de cereza picota, uit Extremadura komen, en om precies te zijn uit de Valle del Jerte in de provincie Caceres. Deze unieke uithoek aan de zuidkant van de Sierra de Gredos ontvangt twee keer per jaar een vloedgolf van bezoekers. In het voorjaar staan de ‘cerezos’ in bloei wat prachtig idyllische panorama’s oplevert. In de zomer zijn ze zwaar beladen van verschillende varianten van de picota-kersen.
Wandelroute Senda De Las Xanas (en daarna lekker eten!)
We hebben ons appartement in Asturias nu twaalf jaar en we wandelen er altijd veel. Afhankelijk van het weer lopen we in de bergen of langs de kust. Er is één wandeling die een jaarlijkse traditie geworden is en dat is de senda (wandelweg) de las Xanas. Deze wandelroute wordt wel vergeleken met de bekende Caresroute, maar is minder toeristisch en een stuk korter.
