Geen hoogbouw, geen lange rijen voor de liften en geen koude voeten. Wèl picknicken in de sneeuw bij twaalf graden, een Spaans berglandschap en mooie skipistes. La Molina, op een steenworp afstand van Barcelona, is de wieg van het skiën in Spanje. Bijna een eeuw geleden kwamen hier de eerste skiërs, gekleed alsof ze ontdekkingsreizigers van de Noordpool waren. Wie nu in twee uur van Barcelona naar La Molina rijdt, kan zich nauwelijks voorstellen hoe geïsoleerd deze streek indertijd was. Er stonden slechts een molen en een zagerij, het hout werd met waterkracht tot planken gezaagd en in de bergen dwaalden beren. Je kon er alleen met een koets door paarden voortgetrokken naartoe. Tenminste als bewoners uit Alp de tolweg met scheppen sneeuwvrij hadden gemaakt. Toen de komst van speciale skitreinen de reis gemakkelijker maakten, werd de herberg El Xalet gebouwd. Deze staat, inmiddels gerestaureerd, nog steeds langs de kant van de weg. Hogerop vind je Super Molina, een klein fraai gelegen vakantieoord.

Poc! Poc!

Als wij bovenaan op de kale toppen bij La Molina beginnen, hebben we uitzicht over de hele vallei van de Cerdanya, begrensd door steile bergen. Er staat een felle wind, de sneeuw stuift weg. In de luwte van de afdaling wordt de stilte alleen doorbroken door het gefluister van mijn ski’s en het geplok van het snowboard van mijn zoon: er zijn weinig anderen, de Catalanen beginnen liever relaxed aan hun
dag. Overigens is het in het weekend veel drukker dan door de week. Consequent wordt overal het Catalaans aangehouden. Poc! Poc!, waarschuwt een spandoek om op tijd af te remmen. Tancat komen we regelmatig tegen: afgesloten. Van de pistes is ongeveer de helft open. Dat is overigens nog een hele prestatie gezien de warmte overdag. De pistebullies en sneeuwkanonnen zijn in ploegendienststen tot vijf uur ’s morgens bezig om de pistes te prepareren. Vanaf midden jaren tachtig hebben ze ervaring met het maken van kunstsneeuw. Javier behoort tot het pisteteam en is trots op zijn werk. ‘Het maken van sneeuw is niets geheimzinnigs. Je hebt alleen water uit een rivier en kou nodig. Het verstuifde water lanceer je. Belangrijker dan genoeg sneeuwval is de wind. Zeker hier in La Molina. Op de open toppen waait de sneeuw al snel weg en hoopt zich elders op.’

Picknicken op de piste

Opvallend veel skiërs komen uit Barcelona. Lekker een dag uit. Ook zijn er veel scholen die op excursie naar La Molina gaan. Fransen – de grens is vlakbij – en een handjevol Portugezen en Engelsen completeren het geheel. Als de sneeuw na drieën papperig wordt, zitten de meeste skiërs druk pratend te smullen van carne a la brasa met de flessen wijn op tafel. Of er straks nog wat van skiën terechtkomt, zal de doorsnee skiër worst zijn, zolang hij maar geniet van het gezelschap en het eten. Veel jongeren en gezinnen kiezen voor gemoedelijk picknicken op strobalen, of op de picknickplekken die langs de pistes zijn ingericht. Eer behaalt La Molina aan haar imago als estación familiar: van prof tot kleuter komen in het skigebied aan hun trekken. Van de meer dan 100 kilometer pistes is ongeveer de helft blauw, goed voor beginners, maar ook voor geoefende skiërs en snowboarders. Andere geliefde activiteiten zijn telemarken en ski de montagne, waar ooit het skiën mee is begonnen. In jaren met een dik pak sneeuw zie je ook veel sneeuwwandelaars en langlaufers. Op de rackets kun je een ommetje door het dal maken, maar ook een tocht naar een top van 2900 meter om er in een berghut te overnachten.

Trendsetter La Molina

La Molina heeft er veel voor over om dit pioniersimago te behouden. Tot nu toe is dit skioord met alles ‘de eerste’ geweest. De eerste skitrein, de eerste lift (een 1-persoonsstoeltje waarbij je nog de ski’s op schoot moest vasthouden), de eerste skischool en liften volgens de nieuwste technologie. Belangrijke Europese wedstrijden worden hier al sinds een halve eeuw gehouden. Ook gehandicapte skiërs strijden hier voor een beker. De blinde man die hier een paar jaar geleden een prijs won, werd door zijn coach geholpen door bij iedere bocht te roepen: ¡Ahora! ¡Ahora! Feilloos slalomde de blinde tussen 75 poortjes met een breedte van maximaal zes meter. La Molina is in voor nieuwigheden. Dat blijkt ook uit het pas gebouwde Parque Aventura los Arboles. Dit klimpark, geïnspireerd door voorbeelden uit Frankrijk, is het hele jaar open, geschikt voor alle leeftijden en heeft twee moeilijkheidsniveaus. Een plaatselijke bewoner heeft het ingenieus gebouwd: geen boom is omgehakt, terwijl de hoge bomen listig zijn gebruikt.

Het tweelingzusje Masella

Van La Molina skiën we naar Masella. Masella is de andere kant van de medaille: er zijn meer bomen en op de hoger gelegen pistes steken hoge, fraaie rotsformaties de lucht in. Masella profileert zich met een zeven kilometer lange afdaling – de langste in de Pyreneeën – en een hoogteverschil van bijna duizend meter. Deze piste gaat dwars door een voor Masella typerend boslandschap. Er is voor ieder wat wils. Kleintjes gaan naar de opvang, ervaren skiërs slalommen op de zwarte, nauwe pistes die tussen sprookjesachtige rotsen liggen en snowboardende jongeren springen hoog in het snowboardpark. Vanaf een speciale tribune bewonderen toeschouwers hun capriolen. Skiën is in Masella iets pittoresker dan in La Molina en het uitzicht op Andorra is zo mogelijk nog grootser.

Barcelona plus

Vandaag gaan we ski de montagne doen. Dertig jaar geleden bond je daarvoor huiden onder je ski’s, nu plak je op de onderkant synthetische stroken die je voor en achter vastklikt om buiten de piste door de maagdelijke sneeuw een tour te doen. Door de bossen lopen we omhoog. Na een paar uur klimmen, nemen we een korte pauze. In een grot drinken we chocolademelk uit een thermosfles, terwijl skiërs voorbij flitsen. Boven op de piek, met uitzicht op Andorra, gaan we weer even zitten om de vellen in de zon te laten drogen voordat we ze in onze rugzak pakken. Eén lange afdaling is de beloning. Als we terug rijden naar Barcelona waar het 27 graden is en onze tegenliggers vrijwel zonder uitzondering met ski’s op het dak naar Alp 2500 rijden, beseffen we de ideale combinatie: een citytrip en een paar dagen skiën in La Molina en Masella. Cultuur, zee, historie en stedelijke evenementen in Barcelona en sport, gastronomie, historie en landelijke rust in het Pyrenese landschap.

Dit artikel is eerder verschenen in ESPANJE! (nummer 4, jaargang 2011) en de informatie kan achterhaald zijn. Auteur: Karin Anema.

Over de auteur:
Karin is een reisschrijver pur sang. Behalve reportages schrijft ze ook boeken. Voor ESPANJE! gaat ze regelmatig sportief op pad: wandelen in de Picos de Europa, fietsen op de Canarische Eilanden. Steeds weer raakt ze in gesprek met de lokale bevolking en verweeft hun verhalen in haar reportages.

Meer lezen?

Catalonië

Het bruisende Barcelona, de grillige kust in het noorden, het betoverende achterland, Dalí, het Catalaans modernisme, cava en wijn, de Pyreneeën, natuurgebieden, vissersdorpen, middeleeuwse dorpen, de spectaculaire Montserrat. De regio Catalonië is een van Spanjes meest populaire bestemmingen en er zijn genoeg redenen voor een bezoek.

8X de leukste en mooiste skigebieden van Spanje 

Skiën in de zon met een fijne temperatuur erbij: dat kan in Spanje. Skigebieden in Oostenrijk of Frankrijk komen vaak voorbij, maar Spanje biedt met 1139,9 kilometer aan pistes en 35 skigebieden ook heel veel mooie plekken om te skiën. De après-ski is misschien nog wel het leukste, hier worden namelijk tapas gegeten!