In de Sierra Nevada gaat de wintersport op z’n Spaans. Tijdens de siësta heb je de piste voor je alleen en tijdens de après-ski hoor je geen schlagers maar flamenco. Bijkomend voordeel: heb je na een paar uur genoeg het skiën in de Sierra Nevada, dan rijd je de berg af en lig je diezelfde middag nog op het strand.
Skiën in Spanje? Klik dan hier voor de leukste en mooiste skigebieden van Spanje!
‘Waar gaan we morgen heen?’ vraagt mijn reisgenoot. ‘De zee ziet er goed uit. Maar Granada ligt ook wel lekker in de zon.’ We hebben drie liften genomen vanuit het dorpje Pradollano en staat nu op 3295 meter hoogte in de sneeuw. Van de verschillende witte bergtoppen heb je uitzicht op de Middellandse Zee (op een heldere dag zelfs tot de kust van Marokko), het natuurgebied van de Sierra Nevada en de stad Granada. Alle drie goede opties voor een weekendtrip, want op zaterdag en zondag kun je hier beter niet skiën of snowboarden. De Sierra Nevada is namelijk dé weekendbestemming voor Spaanse toeristen. Gemiddeld bezoeken dan 10.000 wintersporters per dag het gebied (tegenover 3000 op een drukke doordeweekse dag), wat resulteert in vollere pistes en wachtrijen.
Sólo expertos
Doordeweeks echter heb je de meeste pistes voor je alleen, vooral in de ochtend. Vanuit de liften kun je zien waar geskied wordt en welke afdalingen nog leeg zijn. Voor de iets gevorderde skiërs en boarders zijn de afdalingen waar ‘dificil, sólo expertos’ voor staat een aanrader. De meeste Spanjaarden doen het rustig aan en mijden deze rode en zwarte pistes, die overigens prima te doen zijn. Met zo’n 105 kilometer pistes is de Sierra Nevada geen supergroot gebied, maar de variatie in moeilijkheidsgraad maakt veel goed. Beginners en families blijven op de groene afdalingen (met bijbehorende langzamere stoeltjesliften) en springende jongeren houden zich op in het funpark. Het gevolg: weinig uitwijken voor Plugbogen skiënde beginners of groepjes zittende boarders als je net lekker de orde piste afraast. Het skigedrag van de gemiddelde pistegebruiker is overigens beschaafd. In tegenstelling tot Oostenrijk wordt hier pas ná het skiën gedronken, wat resulteert in rustige en veilige pistes.
Bidden voor sneeuw
Bij stralende zon is het Borreguilesterras met ligstoelen namelijk voller dan de omringende pistes. En het zuidelijkste wintersportgebied van Europa komt vrijwel met mooiweergarantie. Uit cijfers van de laatste vijf winterseizoenen blijkt dat de kans op een zonnige dag maar liefst 80% is. Aangezien het gehele skigebied zich op meer dan 2000 meter hoogte bevindt, is er naast zon ook altijd genoeg sneeuw. Nou ja, bijna altijd. In 1995 was er in januari nog geen sneeuwvlokje te bekennen. Terwijl voor later dat jaar de FIS wereldkampioenschappen alpineskiën gepland stonden, waren alle liften gesloten. De inwoners van zowel Pradollano als het nabijgelegen dorp Monachil hielden daarom een processie; met z’n honderden in optocht het dorp door, biddend voor sneeuw. Of het succes had? ‘Dat jaar niet, maar in 1996 was er ongelooflijk veel sneeuw en dus hebben we de wedstrijd een jaar later gehouden,’ vertelt Mercedes Delgado, die bij het skiresort werkt. Het wintersportseizoen in de Sierra Nevada loopt van begin december tot begin mei. In de laatste maanden wordt de zogenaamde lentesneeuw volgens een speciaal systeem geschud zodat deze droger wordt en beter skibaar is. Toch is het in april en mei maar tot 2 uur ’s middags echt lekker skiën.
Slingerdorpje
Gelukkig zijn er genoeg andere opties – van wellness en sauna tot fietstochten – in Pradollano, dat op 2100 meter hoogte ligt. Het dorpje bestaat uit één lange eenrichtingsweg. Die weg slingert met haarspeldbochten van boven, waar de meeste appartementen gelegen zijn, tot onder naar het dorpsplein, waar de pistes eindigen en de skiliften beginnen. Weer naar boven lopen na een lange skidag kan met behulp van ijzeren trappen die dwars door het dorp voeren. Hoewel zo’n klim dé oplossing is tegen spierpijn, biedt een tweepersoonsstoeltjeslift uitkomst voor vele vermoeide appartementsbewoners. De beruchte klim nog even voor ons uit schuivend, wandelen we op vrijdagmiddag over het plein, de après-ski in. Geen ‘Anton aus Tirol’ of ‘Das Geht Ab’; Spaanstalige reggaetonhits afgewisseld met flamencomuziek zorgen hier voor de gezelligheid. Grote wijnvaten staan bij de cafés, die naast churros con chocolate ook hartige tapas zoals tortilla de patatas (aardappelomelet) of gazpacho (koude tomatensoep) verkopen. De vrijdag loopt ten einde. Tijd om in Spaanse stijl de skidag af te sluiten voordat we de volgende dag naar het strand rijden: proosten met een fles rueda van elf euro op het terras in de zon, ¡salud!
Tekst en foto’s: Yayeri van Baarsen
Yayeri van Baarsen is journalist en werkt als freelancer voor zowel Nederlandstalige als Engelstalige media. In haar vrije tijd doet ze aan snowboarden en paardrijden. Je kunt haar ’s nachts wakker maken voor ‘mojama de atún’ en voor een glas tinto de verano.
Het skigebied beschikt over de volgende faciliteiten: 106,3 km piste, waarvan 35 km met sneeuwkanonnen; 23 liften (2 gondels, 16 stoeltjesliften, 1 sleeplift, 4 magische tapijten); 120 afdalingen (18 groen, 42 blauw, 53 rood, 7 zwart); 1 snowpark met obstakels, verschillende skischolen en materiaalverhuur. Een skipas kost €30-45 per dag, afhankelijk van de periode.
In Pradollano zelf rijdt een shuttlebus. Granada, de dichtstbijzijnde grote stad, ligt op 32 km afstand en in het wintersportseizoen gaan er meerdere bussen per dag van Granada naar Pradollano. Vanaf Nederland kun je alleen naar Granada vliegen met een tussenstop in Madrid. Je kan ook van Amsterdam naar Málaga vliegen, op 140 km afstand van de Sierra Nevada.
Pradollano heeft hotelopties in alle prijscategorieën, van een eenvoudig lowbudgetappartement tot luxe all-inclusive vijfsterrenhotels. In totaal zijn er 4883 bedden beschikbaar in de Sierra Nevada en nog eens 21.780 bedden in Granada. Plek genoeg en voor ieder wat wils! Voor meer informatie kijk op de website van Sierra Nevada.
